اگر کسی بی حجاب بود و زنهای دیگر متنفرانه و عبوسانه او را بنگرند، خودش را جمع می کند. این نگاه واجب است و تذکر، مرحله بعدی است. اگر کسی مبتلای به زیر میزی و رو میزی گرفتن است، اگر کسی تبهکار است، اگر فاسد است، بسیاری وقت ها با نگاه متنفرانه و سپس تذکر لسانی دیگران، خودش را جمع می کند. این چنین نیست که اگر کسی نسبت به یک بی حجاب بی تفاوت باشد، هیچ گناهی برایش نوشته نشود؛ بلکه برای هر دو نوشته می شود.((آیت الله جوادی آملی-90/09/27))
قابل توجه خواهران و برادرانی که عرض می کنند
عیسی به دین خود و موسی به دین خود!
هر جا که بزم ماتمتان را بپا کنم
آن خاک را زگریه ی خود کربلا کنم
بغض فراقت آخر سرمی کشد مرا
آخر چگونه با غم هجر تو تاکنم
گفتی بمان و قافله سالار راه باش
ماندم که حق خواهری ام را ادا کنم
وقت اذان رسیده برادر اجازه ده
من این نماز را به سرت اقتدا کنم
قرآن بخوان که در پی تفسیر آیه ات
سر را به چوب محمل خود آشنا کنم
چشم تمام اهل حرم بر من است تا
چیزی به جای معجرمان دست و پا کنم
یک روز هم اگر چه نخوردم غذای سیر
یک شب نشد نماز شبم را قضا کنم
کاروان در دروازه کوفه می باشد، چه کاروانی؟ کاروان اسراء، شنیدن واژه اسراء مرا به یاد خاطرات تلخی می اندازد، خاطرات شهر شام، بازار یهودی ها، خرابه، سه ساله و تشت طلا و ..... کاروانی که برای رفتن راه حق چه سختی هایی کشید، حسین ابن علی زندگی اش را فدا کرد، سختی به اندازه ای بود که وقتی خانم حضرت زینب به مدینه بازگشت قابل شناختن نبود ...