شرح حال

درویشای قلّابی سبحه به دس وول می خورن

آدمای ساده دل یه قل دو قل گول می خورن

هی میان تو کوچه ها ((یا حق)) و ((یا هو)) می زنن

بعد می رن خلوت شون، کباب آهو می زنن

وقتی پابده بشون، شیطونا رو مات می کنن

روزی صدتا کامیون گناهو خیرات می کنن

رفقام یواش یواش رفتن و نالو طی شدن

مث اون مستضعفا که یهو طاغوتی شدن

همونایی که دم از سفره مولا می زدن

سفره های چرب و نرمو می دیدن، جا می زدن

روز و شب، با دلشون شیطونا بازی می کنن

تا قیامت می خونن، روده درازی می کنن

یادشون رف یه روزی شعارای ناب می دادن

سیبیل هزارتا رستمو یه دس تاب می دادن

وضع عالمو ببین، خیلی قمر تو عقربه

بعضیا می گن که روز روزه، کی میگه شبه؟

تو چشا، چشمه ی آب و قصه ی تلخ سراب .......

تو دلا، حسرت شعر بی دروغ و بی نقاب .......

پی نوشت: *این شعرها بد با دلم باز می کنه، تمام بیت هاش برام قابل تصوره، حق همیشه پیروزه ........

*چند وقته نه دل داریم نه اعصاب، اخبارهای سیاسی را می خونم، حال  حوصله تحلیل نداشتم، ولی بعد انتخابات خیلی بازار سیاست داغهههه هااااا